Zimakoff FC Mezzi 9-10

1. Auflage 2018
ISBN: 978-87-26-13999-0
Verlag: SAGA Egmont
Format: EPUB
Kopierschutz: 6 - ePub Watermark

E-Book, Dutch, Flemish, 18 Seiten

Reihe: FC Mezzi

FC Mezzi 9 - Degradatie op het spel: Voetbal gaat niet over leven of dood - het is veel belangrijker! Jake gaat nog steeds naar een talententraining met zijn nieuwe vriend, Thor. Hij praat ook meer en meer met Thor's zus, Bella. Ursula vindt het raar. Kingo is terug. Hij vertelt hen over een sloganwedstrijd. Als FC Mezzi het wint, mogen ze in Parken spelen tegen een gekozen FCK-team met Superliga-sterren! Het wordt ook nog is op tv uitgezonden. Eerst moeten ze een slogan bedenken... FC Mezzi 10 - Met de noppen eerst: Voetbal gaat niet over leven of dood - het is veel belangrijker! FC Mezzi heeft nieuwe spelers nodig of het team moet stoppen, zoals Fencehaven heeft gedaan. Dan komen opeens Alex en Felix op training! Dat zou hun probleem kunnen oplossen, maar Jake pakt Alex aan en hij wordt boos. Ursula is koud, Bella is mysterieus en zijn vrienden laten hem in de steek. Is alles aan het afbrokkelen? Daniel Zimakoff is geboren in 1956 en hij is een opgeleide bibliothecaris. Sinds zijn debuut in 1980 heeft hij een lange reeks kinderboeken geschreven. Hij heeft zelfs de Kinderboekenprijs ontvangen van het ministerie van cultuur.

Autoren/Hrsg.

Zimakoff, Daniel

Weitere Mitwirkende

Frajndt, Tomasz

Leseproben

FC Mezzi 9 - Degradatie op het spel
  Jake: Jake houdt van voetballen. Dat is het belangrijkste in zijn leven. Hij leest het spelletje goed, is snel en kan goed rennen. Hij vind het niet leuk als hij wordt getackled. Hij droomt ervan om professioneel te voetballen bij FC Barcelona – net als Messi. Nick: Nick oefent vaak met zijn bal in de tuin en zijn linker been is dodelijk. Hij is altijd optimistisch en het is leuk om met hem om te gaan. Hij is erg sterk, heeft heel veel energie en hij is is het jongere broertje van de sterspeler, Kingo. Peter: Peter is een fantastische doelman. Hij heeft heel veel lastige ballen tegengehouden. Hij weet alles van voetbal. Hij kent elke team en weet alles over hun tactiek. Zijn enige probleem is dat hij het haat om te rennen omdat hij altijd snel buiten adem is. Ursula: Eén van de meiden bij FC Mezzi. Het andere meisje heet Anne. Ursula is snel. Ze speelt meestal rechtshalf. Ze kan de bal goed spelen en is niet bang om een duel aan te gaan. Ze is de vriendin van Jake. Hoofdstuk 1
Peter en ik fietsten naar Nick toe om hem op te halen. We zouden de vierde wedstrijd van het seizoen spelen. Thuis tegen Dockland. Ik ging nog steeds naar een talententraining in Farum, maar slechts één keer per week, dus ik kon nog steeds trainen en spelen met FC Mezzi. School eiste ook veel van mij, dus ik had amper tijd voor vrienden of Ursula. "Heb je gehoord dat Mark en Mike vandaag niet spelen?" vroeg Peter en trapte een plas met water. "Ja, ze hadden een grote verjaardag in hun familie," zei ik. "De laatste keer dat we tegen Dockland gingen spelen, deden ze ook niet mee en toen hebben we gewonnen." "Ja, dat was toen we acht tegen acht gingen spelen. Marco's vader was onze coach en kreeg de rode kaart. En je hebt het winnende doelpunt gescoord," zei Peter. "Met mijn teen," zei ik. "Dus we hebben veertien spelers vandaag?" "Alleen als Nick, Violet heeft kunnen overtuigen om met ons te spelen." "Hoe is het met Nick?" vroeg ik aan Peter. "Ben je gisteren niet naar zijn huis gegaan?" "Ja. Het gaat niet echt goed met hem,“ zei Peter. "Zijn vader ging weg. Hij hoopt dat Kingo snel thuiskomt om en met hun gaat wonen.” "Ik begrijp waarom hij dat hoopt," zei ik. Ik vroeg me af hoe het voelde om gescheiden ouders te hebben. Veel mensen zijn gescheiden, maar het leek me niet leuk. Nick was zo stil geworden. “Misschien kan Kingo terugkomen om ons te trainen,” zei ik. "We hebben Chris, weet je nog." Zei Peter en keek me aan. "Mag je haar niet?" "Ze is geweldig, maar bij Farum hebben we meer dan één coach. Het zou leuk kunnen zijn als ze allebei ..." "Dit is niet Farum," onderbrak Peter me. "Hoe voelt het om daar te spelen?" "Ik weet het niet ... Het is moeilijk als ik niet zo vaak train als de anderen." "Nou, maar je traint bij twee clubs," zei Peter. Ik knikte. Farum had mijn wens aanvaard om de rest van dit seizoen maar één keer per week te trainen, maar volgend seizoen zou het niet werken. De vraag is natuurlijk of ze me volgend seizoen nog willen hebben of niet. Blijkbaar is er veel spelers gevraagd om niet meer terug te komen. Nick deed de deur niet open ... Kingo wel! "Hallo jongens," zei hij en lachte om onze verbaasde gezichten. "Klaar voor jullie wedstrijd van vandaag?" "Natuurlijk, trainer," zei Peter. "Hallo Kingo," zei ik. "Ben je nu terug verhuisd?" "Ja, zeker!" zei Nick toen hij naar beneden kwam. "Hij is terug en hij komt naar onze wedstrijd." "Super!" zei ik. Het was een tijdje geleden dat ik Nick zo blij zag. “Beloof me dat jullie gaan winnen,” zei Kingo. “We beloven het,” zeiden we alle drie tegelijk en ik herinnerde me de tijd dat we Kingo allemaal hadden gevraagd om onze coach te zijn. Ik had het gevoel dat het al lang geleden was. “Kingo heeft een baan gevonden in de sportwinkel,” zei Nick. "Dus we kunnen het ons veroorloven om in het huis te blijven." Kingo knikte en stootte Nick aan. "Nick zal daar een paar middagen per week werken, dus we zullen elkaar snel genoeg beu zijn." "Dat ben ik al. Moe van je gezeik,” zei Nick met een brede glimlach. "Hoe zit het met ...?" ik stopte. Nick zei iets over Kingo's vriendin die in de VS verbleef. “We zijn niet meer samen,” zei Kingo. "Dat is wat er gebeurt. Je groeit uit elkaar." Ik knikte. Kingo klonk een beetje bedroefd. Hij zou in plaats daarvan met Chris moeten gaan daten. Dan konden ze samen veel over voetbal praten. Violet kwam opdagen met een sporttas. Ze zei hallo tegen ons. "Ik ben niet erg goed," zei ze. "Maar ik kan jullie reserve zijn." “Het komt goed,” zei Nick en bloosde. Toen gingen we naar school en de kleedkamers. Violet volgde Anne en Ursula om zich eerst om te kleden. Na het opwarmen riep Chris ons allemaal bij elkaar. Ze had haar iPad in handen. Ze wilde onze groep opzoeken om zeker te weten wat de opstelling zou zijn. Ten eerste ging ze kijken wie er wel en niet was. "Zeg ‘hier’ als je hier bent en klaar bent om te winnen," zei ze. Iedereen was klaar om te winnen, maar het was goed om het hardop te zeggen. Vandaag, omdat we Violet bij ons hadden, hadden we veertien spelers. Elf op het veld en drie op de bank. We zouden 3-4-3 spelen. Chris vond dat de beste opstelling nu we zonder Mark en Mike zouden spelen. Het team dat de strijd op het middenveld won, won vaak de wedstrijd. De opstelling tegen Dockland zag er als volgt uit: Keeper: Peter Verdediging: Eric, Marco en Sebastian Middenvelders: Ursula, James, Anton en Anne Aanval: Nick, Jake en Zlatan De bank: Violet, Ulrich en Christian Nick en ik zouden het middenveld steunen als het er slecht uitzag. Zlatan zou op het randje van buitenspel staan. Het veld was glad en er lag modder na de regen van afgelopen nacht, dus we moesten snelheid in onze passes brengen. Aan de andere kant hadden we geen last van de zon of de wind. We stonden in een rij en zeiden: "goede wedstrijd" tegen Dockland. Er waren verschillende nieuwe spelers in hun team. Ze hadden een paar wedstrijden gewonnen en verloren en waren middenmoot. Het zou geweldig zijn als we dit konden winnen. De scheidsrechter, Luke, onze gymleraar riep de aanvoerders naar het veld. We moesten lootjes trekken. Kop of munt. Ik koos kop en won. Ik koos de bal zodat we konden begnnen. Er waren ongeveer 20 op de tribune. Ik kon mijn vader, Nick's vader en Kingo zien. We zeiden onze strijdkreet: Wie zijn wij ...? Mezzi! En toen begon de wedstrijd. Dockland was een goed team en we werden onder enorme druk gezet. Peter had een paar aardige reddingen en ik was in het begin meer verdediger dan spits. Anton deed het goed op het middenveld en hij werd beter en beter. Chris schreeuwde dat ik naar voren moest gaan. Ik moest op mijn verdediging vertrouwen. Ik kreeg de bal van Anton in het midden van het veld. Dockland probeerde om ons buitenspel te zetten en Zlatan en Nick zouden ook buitenspel staan als ik ze ging aanspelen ... maar in plaats daarvan speelde ik naar mezelf. Een lange bal tussen twee verdedigers waar ik zelf achteraan rende ... gevolgd door twee tegenstanders. Ik bereikte hun strafschopgebied. Ik stond op het punt om te worden getackeld ... vlak voordat ik werd geraakt, gaf ik de bal aan Zlatan, aan de rechterkan. Hij was mij gevolgd. Ik werd aangepakt en viel op het gras. Het was absoluut een vrije trap, maar Luke gaf ons voordeel. Gelukkig. Zlatan gaf het door aan Nick die meteen met zijn wreef schoot en meteen scoorde! Laag, bij de eerste paal: echt een mooi doelpunt, en het was cool dat Nick degene was die scoorde. Hij moest worden opgevrolijkt. Helaas maakte Dockland vlak voor rust gelijk met wat geluk en tegelijkertijd raakte Eric geblesseerd toen hij het probeerde weg te trappen. Hij verrekte een spier. Hij strompelde het veld af en Ulrich nam zijn plaats in. Het was nog steeds 1-1 toen de eerste helft was afgelopen. Chris prees ons terwijl we op adem kwamen en water dronken. "Jullie spelen heel goed," zei ze. "Echt een mooi doelpunt! Probeer echter meer naar de zijkanten te spelen. Onze vleugels kunnen hun tegenstanders ontlopen." Chris verving James en Ursula, voor Violet en Christian. Violet leek een beetje nerveus. Nick zei iets tegen haar wat ik niet kon horen. Hij zei waarschijnlijk dat ze zich moest ontspannen en dat hij aan dezelfde kant stond als zij. Violet deed het goed. We kregen bijna een tegendoelpunt door haar... De spits van Dockland was snel en rende alleen naar het doel, maar gelukkig redde Peter de bal. Kort voor tijd was het nog steeds 1-1. Chris gaf me een seintje. Ik ging naar voren en moest daar blijven, dus we hadden drie spitsen. Het was een risico, maar het zou het beste zijn als we deze wedstrijd wonnen. Violet gaf de bal aan Nick, die een beetje gezakt was. Hij draaide zich om en speelde de bal tussen twee verdedigers naar...