Gotthardt Het betoverde kasteel 1-12

1. Auflage 2018
ISBN: 978-87-26-14012-5
Verlag: SAGA Egmont
Format: EPUB
Kopierschutz: 6 - ePub Watermark

E-Book, Dutch, Flemish, 78 Seiten

Reihe: Het betoverde kasteel

Het Betoverde Kasteel 1 - Zwarte Magie: Als Stok, Pop en Mane het oude huis genaamd `het kasteel' verkennen, vinden ze veel dieren. Er is ook een slechte tovenaar. Kunnen de meisjes hem stoppen, voordat hij de dieren gebruikt voor zijn zwarte magie? Dit is het eerste boek van de serie van twaalf boeken over Het Betoverde Kasteel. Het Betoverde Kasteel 2 - Ridderlijke Liefde: Er is een feest in de grote zaal aan het hof van koning Arthur. Onder de deelnemers is er een jonge jonkvrouw en een jonge ridder die elkaar haten. Kunnen de drie meisjes hun hart doen smelten? Dit is het tweede boek van de serie van twaalf boeken over Het Betoverde Kasteel. Het Betoverde Kasteel 3 - De Vijand van de Feeën: De feeën sterven van de dorst en hun groene wereld is aan het verwelken. De drie meisjes willen de regen terugbrengen, maar hoe kunnen ze de boze draak voor de gek houden, die droogte heeft gebracht in de wereld van de feeën? Het Betoverde Kasteel 4 - Giftige plannen: In het paleis van de kalief maakt de vizier bochtige plannen. Het leven van de kalief is in gevaar. De drie meisjes proberen zich er niet mee te bemoeien, maar kunnen ze dat aan? Het Betoverde Kasteel 5 - Magische grotten: Het meisje Ala en de jagers van haar stam redden de drie meisjes van een groep wrede holle leeuwen. Misschien kunnen de meisjes Ala ook ergens mee helpen? Het Betoverde Kasteel 6 - Slaaf van de Keizer: De Romeinse keizer is gestoord. Wanneer hij een onschuldige jongen ter dood veroordeelt, zijn de drie meisjes bang. Ze proberen het paleis van de keizer te verlaten. Maar waarom kunnen ze de weg terug niet vinden? Het Betoverde Kasteel 7 - Gevaarlijke Vikingen Een groep Vikingen wil de boerderij aanvallen waar Ragnhild en haar familie wonen. Kunnen de drie meisjes en Ragnhild een hele groep gewapende mannen wegjagen? Het Betoverde Kasteel 8 - Verbrand de Heks!: Iedereen in het stadje is bang voor heksen en duivels. Op een dag wordt de oude Dorothy beschuldigd van hekserij en naar de rechtbank gesleept. Kunnen de drie meisjes haar redden van een wrede dood op de brandstapel? Het Betoverde Kasteel 9 - Eenhoorn Tranen Een droevige eenhoorn verlangt naar zijn huis in de vallei in de bergen. De meiden helpen de eenhoorn om zijn weg te vinden. Het is een reis vol gevaren en verrassingen. Lukt het de meiden de arme eenhoorn te helpen? Het Betoverde Kasteel 10 - Het Draken Hart: In een vallei vol draken zien de drie meisjes een fel glanzende robijn. Wanneer ze het proberen te pakken, gebeurt er iets geweldigs. Kunnen de meisjes zich redden in een wereld vol draken? Het Betoverde Kasteel 11 - Het Zeemeerminnen Lied: Midden in de nacht, terwijl iedereen slaapt, loopt een zielig meisje van het vissershuis naar de oceaan. Stok, Pop en Mane volgen haar. Wat is er aan de hand? Het Betoverde Kasteel 12 - De Vallei van de Trollen: De drie meisjes zijn naar de bergen gekomen om geneesplanten te vinden voor een kleine, zieke jongen. Hier zien ze een vreemd wezen. Ze denken dat het een berenjong is. Maar ze hebben het fout! Kunnen ze de zieke jongen redden? Peter Gotthardt is in 1946 geboren in Denemarken, vlakbij Kopenhagen. Als kind was hij dol op lezen en bracht hij veel van zijn tijd door in het bibliotheek waar hij veel geschiedenisboeken en a

Autoren/Hrsg.

Gotthardt, Peter

Weitere Mitwirkende

Frajndt, Tomasz

Leseproben

Het betoverde kasteel 1 - Zwarte Magie
  Hoi! Mijn naam is Anna, maar mijn vrienden noemen mij Pop. Of Plop, als ze kwaad op me zijn. Ik hou van muziek, zingen en dansen. Hoi! Mensen noemen mij Mane, maar mijn echte naam is Siri. Ik hou van dieren; alle soorten dieren. Mijn grootste wens is om een paard te krijgen. Hoi! Ik ben Stok, maar mijn echte naam is Karoline. Ik hou van lezen en films kijken. Ik ben degene die ervoor zorgt dat we nooit in de problemen komen. Ik ben ook degene die jou alle verhalen over onze avonturen gaat vertellen. In onze stad is er een oud huis dat iedereen ‘Het Kasteel’ noemt. Het is een hele rare plek, waar de meest ongelofelijke dingen kunnen gebeuren.
??n
‘Hoe denk je dat het er van binnen uitziet?’ vroeg Pop zich af. ‘Vies, stoffig en met heel veel spinnen,’ antwoordde ik. ‘Misschien is daar een grote hal met een kroonluchter op het plafond en een vergulde spiegel,’ zei Mane gretig. ‘Ik bedoel, mensen noemen het ‘Het Kasteel’, toch?’ We stopten voor het grote huis in de Koningin Dagmar straat. We lopen hier elke dag langs, wanneer we naar school gaan. Het ziet er echt uit als een kasteel. Er zijn drie verdiepingen met heel veel kleine raampjes en de voordeur is zo groot als een poort. Er groeien klimplanten op de muren en op het dak is er een kleine toren met een groene koperen puntgevel. Niemand woont hier al jaren. Het moet heel droevig zijn voor een huis om leeg te zijn, denk ik zo. Je voelt de kou en de damp verspreiden, hoort nooit stemmen en je kunt niet eens aan een vers gebakken brood ruiken in de keuken. Mensen zeggen vaak dat het spookt in verlaten huizen. Ik snap nu wel waarom. ‘We kunnen naar binnen gaan en snel een kijkje nemen,’ stelde Pop voor. ‘Nee, het...het is verboden,’ zei ik haastig. ‘Er staat ‘Niet Betreden’ op de deur.’ Ik had helemaal geen zin om in dat enge huis te gaan. ‘Je bent toch niet bang, of wel?’ vroeg Mane zich af. Soms denk ik dat ze gedachten kan lezen. ‘Helemaal niet,’ loog ik. ‘Maar we gaan naar mijn huis, weet je nog? We zouden met onze geheime club beginnen en ik heb ze al gekocht. Ben je niet blij om ze te zien?’ ‘Zijn ze mooi?’ vroeg Mane zich af. ‘Waar wachten we op?’ zei Pop. ‘Laten we gaan!’ We gingen de hoek om naar mijn huis. Ik hoop dat ze het leuk zullen vinden, dacht ik. Twee
Wij drieën zijn vrienden sinds groep één. Stok, Pop en Mane – je kan het zelfs horen hoe goed we bij elkaar passen. Alhoewel, dit zijn niet onze echte namen. Pop heet eigenlijk Anna. Ze hoeft maar één keer een deuntje te horen en ze zal het blijven zingen, totdat we gek worden. Ze vindt het leuk als ze Pop wordt genoemd, maar als iemand het verandert in Plop, dan wordt ze heel kwaad! De echte naam van Mane is Siri. Ze vindt haar eigen naam niet leuk, maar ik vind het heel mooi. Ik wou dat het mijn naam was! Er was een jongen in onze klas die haar Mane begon te noemen, om haar te plagen dat ze lang haar had. Ze stak natuurlijk haar tong uit naar hem. Sindsdien houdt ze van de naam Mane. En mijn naam is Karoline – of Stok. Mensen zeggen altijd tegen mij dat ik blij moet zijn dat ik zo slank ben, maar ik ben helemaal niet slank. Ik ben broodmager als een..., als een stok. Verder is er niet veel over mij te vertellen. Ik denk dat ik heel gewoon ben.   Soms worden we boos op elkaar, maar dat wordt iedereen wel eens. Ik ben bijna altijd degene die ervoor zorgt dat we het goed maken. Ik haat het als mensen boos of kwaad zijn. Drie
We gingen naar mijn kamer om over onze geheime club te praten. Pop was degene die met het idee kwam om een club te beginnen, Mane kwam met het idee voor bijpassende T-shirts en ik was degene die ze had gekocht en op mijn bed had gelegd. ‘Zo, wat denken jullie?’ vroeg ik. ‘Roze!’ zuchtte Pop. ‘Waarom zijn ze roze?’ ‘Roze is mooi,’ zei ik. Roze is mijn favoriete kleur. ‘Roze is prachtig!’ zei Mane. ‘Roze is beschamend,’ zuchtte Pop. ‘Kun je je voorstellen dat ik één van die draag? Hoe denk je dat de anderen me zouden noemen? Mevrouw Suikerspin!’ ‘Laten we ze passen,’ zei Mane. We trekken onze T-shirts aan en gaan voor de spiegel staan. ‘We lijken op drie roze flamingo’s,’ giechelde Mane. ‘Ik heb liever een zwarte,’ mopperde Pop. ‘Ze moeten roze zijn,’ zei Mane. ‘Nee, zwart!’ ‘Roze!’ ‘Zwart!!’ ‘Roze!!!’ ‘Stop er mee, allebei!’ schreeuwde ik. ‘We zullen stemmen. Dit is hoe het moet zijn in een club. Ik stem voor roze.’ ‘Ik ook,’ zei Mane. ‘Dat is twee tegen één. Het wordt roze.’ ‘Oké, oké,’ zuchtte Pop. ‘Ik houd het aan, maar waag het niet om mij uit te lachen!' Nadat het opgelost was, gingen we naar de keuken. Mijn moeder had broodjes gemaakt voordat ze wegging. Dat doet ze altijd. Ze is voor gezond eten en het smaakt best lekker. Ik vond een pak chocoladekoekjes achter in de kast en Mane had 3 pakjes sap gebracht. ‘Wat zullen we doen?’ vroeg ik toen we aan de keukentafel zaten. ‘Wat bedoel je met ‘doen’?’ zei Mane. ‘Nou, in een club doe je dingen samen,’ antwoordde ik. ‘Ik weet iets!’ floepte Pop eruit met een mond vol kruimels. ‘We kunnen een zang- en dansroutine oefenen. Dan kunnen we meedoen aan een danswedstrijd op TV. Ik heb de perfecte ritme: ‘ba boim boim da da dong...’’ ‘Nee!’ zuchtte Mane. ‘Nee,’ zei ik. ‘Twee tegen één.’ We bleven denken en kauwen. Toen zei Mane: ‘Ik weet het! We kunnen het kasteel onderzoeken.’ ‘Ik ga mee!’ zei Pop. ‘Slecht idee,’ ging ik in bezwaar. ‘Er is waarschijnlijk een anti-inbraak alarm en-‘ ‘Alarm?’ onderbrak Mane. ‘Niemand woont daar. Goed geprobeerd Stok!’ ‘Twee tegen één! Twee tegen één!’ lachte Pop. Er was niks wat er aan gedaan kon worden. Ik ben verslagen door mijn eigen stomme regel! ‘Oké,’ mompelde ik. ‘Maar kunnen we eerst alles opeten?’ Het zou toch nooit gebeuren, dacht ik, terwijl ik de laatste slok had genomen van mijn pakje sap. De deur is waarschijnlijk dicht. We kijken gewoon door de ramen naar binnen en dan gaan we terug naar huis. Dat zal ze leren! Vier
Een poosje later waren we terug bij het kasteel. De tuin leek net een oerwoud. Het gras was al heel lang niet gemaaid en de hagen hingen over de stoep. ‘Oh, kijk! Een kat!’ zei Mane en stopte. Een roodharige kat zat onder een pruimenboom en waste zichzelf met zijn pootje. ‘Hier poes, poes!’ riep ze. ‘Kom hier! Ja, kom op!’ De kat draaide zijn hoofd en keek haar aan alsof ze gek was en ging dan achter een boom staan. ‘Het heeft geen zin,’ zei ik. ‘Het is een wilde kat. Er zijn veel van hen hier in de tuin.’ ‘Het bord is weg,’ schreeuwde Pop vanaf de ingang. ‘Welk bord?’ vroeg ik. ‘Je zei tegen ons dat er ‘Niet Betreden’ op de deur stond,’ zei ze. ‘Oh, dat...’ mompelde ik. Het was gewoon iets wat ik had verzonnen om ze weg te houden, maar dat had ik beter niet kunnen zeggen! ‘Prima!’ zei Mane. ‘Als het bord weg is, dan betekent het dat het niet langer verboden is om naar binnen te gaan.’ Ze duwde het handvat naar beneden. Gesloten! Dacht ik. Vertel me dat het gesloten is! De grote deur ging open met een luide kraak. Mane en Pop gingen naar binnen. Nu moet ik ze volgen. We kwamen binnen in een hal zo groot als een gymzaal. Een brede trap leidde naar boven. Het was behoorlijk donker omdat de ramen waren bedekt met spinnenwebben. Er waren geen meubels en geen lampen; alleen een dikke laag stof op de grond. Het was dood en somber. ‘Heel verguld, hé?’ zei ik om Mane te plagen. Mijn stem klonk heel luid in de grote, lege hal. ‘Dit is helemaal niet spannend,’ zei Pop. ‘Laten we gewoon weggaan.’ Mane is niet iemand die opgeeft. ‘Laten we deze deur proberen,’ zei ze. Zonder te wachten op een antwoord van ons, deed ze de deur open in de muur die leidde naar de volgende kamer. ‘We kunnen beter met haar meegaan,’ zei ik tegen Pop. We volgden Mane door een lange, donkere gang. ‘Dit moet ergens naar toe leiden,’ zei ze. ‘Misschien naar een eetzaal of zoiets.’ We gingen verder, maar de gang werd steeds langer en donkerder. ‘Misschien moeten we teruggaan,’ fluisterde Pop. ‘Luister! Wat is dat?’ zei Mane op...